ارتباط هوموسیستیین با نشانگرهای آترواسکلروز پیش بالینی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و افراد غیردیابتی

زمینه و هدف: ارتباط هموسیستیین و بیماری های قلبی-عروقی از چندین سال پیش روشن شده است. در این مطالعه، ارتباط بین سطح سرمی هموسیستیین، اسید فولیک و ویتامین b12 با سرعت موج نبض و شاخص باکبرگ(buckberg index) و نسبت زنده ماندن ساب آندوکاردی در افراد دیابتی و غیردیابتی بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 58 نفر مبتلا به دیابت نوع دو و 36 نفر غیردیابتی، در بیمارستان دکتر شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد مطالعه قرار گرفتند. اندازه گیری های فشارخون و تن سنجی انجام شدند. قند خون، کلسترول، لیپوپروتیین با چگالی بالا (hdl) و پایین (ldl)، تری گلیسرید، هموگلوبین a1c، ویتامین b12، اسید فولیک و هموسیستیین و پروتیین واکنشی c اندازه گیری شدند. سختی شریانی با محاسبه سرعت موج نبض و شاخص تشدید آئورتی با دستگاه اسفیگموکور بررسی شد. علاوه بر این، شاخص باکبرگ (نسبت زنده ماندن ساب آندوکاردی) با تقسیم اکسیژن عرضه شده به مقدار نیاز میوکارد به اکسیژن نشان داده شد. مدل های رگرسیون خطی استفاده شد. یافته ها: افراد دیابتی و غیردیابتی از نظر سن، سابقه فشارخون، سطح سرمی هموسیستیین و سطح ldl تفاوت داشتند، (05/0ps>). سرعت موج نبض در افراد دیابتی و غیردیابتی به ترتیب 91/60 و m/s 91/41 بود (01/0p=). پس از تعدیل برای عوامل مداخله گر در مدل رگرسیون چندمتغیره سرعت موج نبض با سن و هموسیستیین در غیردیابتی ها، (β به ترتیب برابر با 441/0 و 345/0) ارتباط داشت. سرعت موج نبض با سن، فشارخون دیاستولی و پروتیین واکنشی c مرتبط بود (β به ترتیب 417/0، 302/0 و 262/0). نتیجه گیری: سطح هموسیستیین در افراد غیردیابتی با نشانگر آترواسکلروز پیش بالینی مرتبط بود، اما چنین ارتباطی در افراد دیابتی یافت نشد.